| |
[I][color=black][font=georgia]
Πορεία δύσκολη, ενέχυρα νυχτέρια
Πως να μισείς ότι αγαπάς -τα δυό συγχρόνως-
Το γέλιο δάκρυ και τα μάτια μας νυστέρια
Μνήμη πληγή, χαμένο φως, άκληρος χρόνος
Κρυφά ναυάγια στη σιωπή δίχως το κύμα
Σώματα ξένα, στα δικά τους τα κουφάρια
Ψάχνουν σε θύμησες το άστεγό τους μνήμα
Κι η Ερινύα μας πληγή σ’ άδεια φεγγάρια
Συνομιλίες με τον πρότερο εαυτό μας
Τότε που ο λόγος μας κάποια είχε αξία
Δεν μας ελέησε μια στάλα το γραφτό μας
Κι όλο το δίκιο μας παράφωνη οξεία
Με τους απόντες μας τις νύχτες να μιλάμε
Σε παραλήρημα ονείρων συναντήσεις
Χρόνια εκατό σε δευτερόλεπτα γερνάμε
Δέντρα που καίγονται βουβά οι αναμνήσεις
[/B][/align]
[/color][/font][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
