| |
Χρειάστηκε να περάσουν κάτι παραπάνω από τέσσερις χιλιάδες χρόνια από την υποτιθέμενη γέννηση του θεανθρώπου ώσπου να φτάσουμε σ’ αυτό το επίπεδο.
Λέξεις όπως ανεργία, φτώχεια, καταπίεση, μίσος, ανισότητα, πείνα, πόλεμος, βία, θάνατος, είχαν διαγραφεί οριστικά από το λεξιλόγιό μας.
Ναι, ακόμη και τον θάνατο είχαμε νικήσει. Είχαμε εξαλείψει κάθε μορφή ασθένειας και είχαμε καταφέρει να απομονώσουμε το γονίδιο του γήρατος. Και η αθανασία δεν ήταν προνόμιο των λίγων, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα όλων.
Δεν υπήρχαν πια "τριτοκοσμικές χώρες" - για την ακρίβεια, δεν υπήρχαν καθόλου "χώρες" γενικότερα. Δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, γιατί δεν υπήρχε ατομικός πλούτος. Δεν υπήρχε εμπόριο κι ανταλλαγή. Δεν υπήρχαν κυβερνήσεις, ούτε θρησκείες. Είχαμε γίνει θεοί και κύριοι του εαυτού μας.
Ο κόσμος μας είχε γίνει μια παγκόσμια παιδική χαρά όπου όλοι απολαμβάναμε τους καρπούς της αυτοματοποιημένης πλέον παραγωγής και της πολυπόθητης ανεμελιάς. Όλοι ήμασταν ελεύθεροι να υπάρξουμε όπως επιθυμούμε.
Ο πλανήτης μας είχε επιτέλους σωθεί. Μάθαμε να τον σεβόμαστε. Αντιστρέψαμε τη φθορά του, το κλίμα επανήλθε σε ισορροπία και οι πρόσφατες τεχνολογίες δεν έκαναν κατάχρηση των πόρων του. Πολλοί από εμάς μετοίκησαν σε άλλους πλανήτες αναζητώντας μια καινούρια αρχή, οδηγούμενοι από την περιέργεια και τον ενθουσιασμό της ανακάλυψης.
Είχαμε εξερευνήσει κάθε γωνιά του σύμπαντος και είχαμε ξεκλειδώσει όλα τα μυστικά του, είχαμε κατακτήσει κάθε πιθανή γνώση και είχε έρθει η στιγμή να επαναπαυτούμε και να δρέψουμε τους καρπούς της επιτυχίας μας.
Ήταν άλλη μια μέρα στον υπέροχο νέο κόσμο μας. Άλλη μια μέρα στην ασφάλεια και τη σιγουριά που τόσο παλέψαμε να εξασφαλίσουμε για εμάς και τους απογόνους μας.
Για μια στιγμή ο χρόνος πάγωσε και μια φωνή ακούστηκε ταυτόχρονα μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων σε μια γλώσσα που καταλάβαιναν όλοι:
"Τέλος προσομοίωσης."
Και η ανθρωπότητα εξαφανίστηκε για πάντα. Κάθε απόδειξη της πρότερης ύπαρξής μας εξαϋλώθηκε.
Τώρα έρχονται και για μένα. Το τι είμαι, το πως επιβίωσα και το για ποιους τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία. Μια ιστορία που μάλλον δεν θα προλάβω να διηγηθώ.
Αυτή είναι η τελευταία μου καταχώρηση. Αν σταθούμε τυχεροί, θα βρεθούμε στην άλλη πλευρά του φάσματος. Αν όχι, να θυμάσαι πως ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Πρέπει να φύγω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
