| |
Πάγωσα λίγο μια στιγμή που δεν διαφέρει,
να δω καλά πως είναι ακίνητη η ζωή,
που αλήθεια είναι σαν μισοσβησμένη,
και τρέχει για να μη νοείς την αλλαγή.
Χρόνια μετά την άνοιξα με την καρδιά σβησμένη,
σαν ένα τελευταίο ασήμαντο χαρτί,
σαν μια κλεφτή ματιά ενώ πεθαίνω,
να δώ μην έχει κάποιος κάτι να μου πει....
R:
Τα δυο σου μάτια στο χαρτί ήτανε γκρίζα,
και τόσο υγρά απο θεριό που καρτερεί,
τόσα να πάρει απ τη ζωή που της ανήκει,
και τώρα ζεις μια καθημερινή ζωή...
Ξερώ πως πιά αυτή δεν την γνωρίζεις,
θυμάσαι εικόνες που δεν έχουνε ζωή,
μα η αύρα μου ποτέ δεν είχε αποκλίνει,
του αρπακτικού που ψάχνει ενα φιλί...
R:
Και με τα δόντια μου δαγκώνω την σελήνη,
για κάθε ένα ψέμα που μου έχει πει,
λίγο πιο κάτω είσαι εσύ που έχεις μείνει,
μια ανάμνηση σ'ενα παλιο χαρτί.
R:
Ποσο αδιάφορα απο δίπλα σου περνάω,
πόσο πολύ ένα κομματι σου ποθώ,
που δεν το έχεις χρόνια σου επάνω,
κι είμαι φύγας απο τον δόλιο τον καιρό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
