| |
[align=center]Σαν απότιστο λουλούδι
μαράθηκαν όλες οι θύμησες
φωλιασμένες στην ψυχή.
Πώς να σβήσω με μια μονοκονδυλιά
εκείνα τα φεγγαρόφωτα βράδια
που περπατούσαμε στην ακροθαλασσιά;
Το ασημένιο φως του φεγγαριού
σεργιάνιζε ανέμελα πάνω
στα ήρεμα νερά του Ιονίου.
'Ηξερα πως η ευτυχία δεν διαρκεί.
Αισθανόμουνα πως το τέλος πλησιάζει.
Δεν έμαθα ποτέ να σβήνω από τη μνήμη
τα άσχημα μα και τα όμορφα που ζούμε
για να μη γυρίζω πίσω και πληγώνομαι.
Ρ.Β.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
