| ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΡΥΦΤΗΚΕ
σαν ένα χαρτομάντηλο
χρησιμοποιημένο
αποκαίδι της φωτιάς
μαύρο καρβουνιασμένο
με πέταξες δίχως να πεις
καμιά δικαιολογία
κι έμεινα μόνος να απορώ
ποιά είναι η αιτία
ύστερα, έφυγες χωρίς
να πεις ένα αντίο
κι έγινε όλο σκοτεινό
τριγύρω το τοπίο
χάθηκε τώρα όλο το φως
χαθήκανε τ΄αστέρια
και το φεγγάρι κρύφτηκε
σε μυστικά λημέρια
λες κι όλοι καταλάβανε
την πίκρα στην καρδιά μου
τώρα που χάθηκαν μαζί
όλα τα όνειρα μου
μοιρολογούν στα σκοτεινά
νοιώθουν την δυστυχία μου
και δεν φωτίζουν άλλο πια
ξέρουν για τη θυσία μου
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|