| |
Δυο μαργαρίτες φύτρωναν για χρόνια πλάι, πλάι σαν ομορφιά. Μεγάλωναν με τον ήλιο, τραγούδαγαν με το φεγγάρι και ερωτεύονταν ακούγοντας τα πουλιά.
- Καλημέρα Μαργαρίτα, καλημέρα ομορφιά!
- Καλημέρα Μαργαρίτα, καλημέρα υπναρά!
Και το βράδυ πάλι τα ίδια να χαϊδεύουν τα πέταλα τους τρυφερά κοιτάζοντας το φεγγάρι που τους φώτιζε αμυδρά.
- Καληνύχτα Μαργαρίτα, καληνύχτα ομορφιά!
- Καληνύχτα Μαργαρίτα, καληνύχτα υπναρά!
Και γελούσανε και έπαιζαν λες και ήτανε παιδιά.
Μα μια μέρα ξαφνικά ένα χέρι σκύβει ξεριζώνει και γελά.
- Θα μαδήσω εγώ μαργαρίτα για να δω αν μ’ αγαπάς.
Κι όταν άρχισε να τα μαδά και τα πέταλα σκορπίσαν στον αέρα βιαστικά,
τα χέρια του σηκώθηκαν ψηλά, με χαρά και με ζωντάνια να φωνάζει ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ!
Κι όταν ήρθε πια το βράδυ… το φεγγάρι βγήκε εκεί ψηλά, μα η Μαργαρίτα άφαντη, δεν υπήρχε πουθενά.
Σε ποιον να πει την καληνύχτα, που να δει την ομορφιά;
Σκύβει το κεφάλι το πιέζει στο χώμα δυνατά.
Το κοτσάνι ξεριζώνει δίχως φόβο σιωπηλά.
- Καληνύχτα Μαργαρίτα. Σου ’ρχομαι, περίμενε με ομορφιά!
Β.Σ.
@Π.Σ.
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΟΣΤΡΙΑΣ 2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
