| |
Είχα ακούσει πως ο έρωτας τυφλώνει
Μα δεν έδωσα καμία σημασία
Μες στα σύννεφα πετάς και σε γειώνει
Και στον πόνο, δεν παρέχει ανοσία
Ξαφνικά η αγάπη σβήνει κι εσύ νιώθεις
Της ζωής σου ότι κόβεται το νήμα
Πώς να ζήσεις τη χαρά αυτής της νιότης;
Στην ψυχή σου απομένει ένα «κρίμα»
Με μένα θυμώνω
Που έδωσα χρόνο
Σε μια αγάπη
Που ήταν απάτη
Με μένα θυμώνω
Μα δε μετανιώνω
Κι ας έζησα κάτι
Που έγινε στάχτη
Είχα ακούσει «η αγάπη, ευλογία»
Στα χωράφια της αφέθηκα με πάθος
Τώρα μοιάζει με σκληρή μου τιμωρία
Όλα γύρω μου, να δείχνουνε το λάθος
Ξαφνικά η αγάπη σβήνει κι εσύ νιώθεις
Της ζωής σου ότι κόβεται το νήμα
Πώς να ζήσεις τη χαρά αυτής της νιότης;
Στην ψυχή σου απομένει ένα «κρίμα»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
