| |
Σε παίρνει για ταξίδι
του Νότου αστέρι
κι ο Αλντεμπαράν
σε συντροφεύει στ’ άπειρο
με την πλωριά γοργόνα
στ’ αγριοκέρι
και το λυχνάρι του Αλαντίν
πιστό σου ναύκληρο.
Κι όλο τραβάς αριστερά
και το ορίζεις,
χορεύεις πάνω στο φτερό
τους καρχαρίες
μ’ ένα μαχαίρι ατσάλινο
κι ύστερα νανουρίζεις
τον αφρικάνο θερμαστή
με ιστορίες.
Θυμήσου εκείνη τη νυχτιά
που λύσσαγε ο Βαρδάρης,
με μια πιρόγα μέτραγες
τα μίλια σε χαρτί
κι όταν ο ναύλος σού ‘τυχε
για Κίνα να μπαρκάρεις
το άλλο σου φύλλο της καρδιάς
το φύτεψες εκεί.
Κινώντας για την Κόρδοβα
με του ποιητή το αίμα
τις στάχτες απ’ το Δίστομο
ζυμώνεις και θρηνείς
και του φτωχού του Μπέρτολτ Μπρεχτ,
στου πόλεμου το ψέμμα,
την Άννα, ελπίδα γέμισες
κι ανάσα προσμονής.
Έτσι κι αλλιώς θα ζεις
σε σύμπαν κόκκινο
κι ας λεν ότι η Ιστορία
μάς εξόφλησε
εσένα η Ρόζα έστεψε
με ήχων κότινο
και η σημαία στον ιστό
ποτέ δεν σιώπησε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
