| |
πάρτην ζωή μου σήμερα, ζώ μες στο αίμα
και στην πέτρα που μισανοίγει
κοκκινίζει το ρέμα
βιαστικά με τυλίγει
ζώ ,έξω και πιο έξω απ'τη σιωπή
κι αναγαλλιάζω στα σημάδια
και στην ανεκλπήρωτη μου ηδονή
όλα δαγκώνω τα σκοτάδια
κοιτάζω και τον κόσμο των καιρών
σα λύκος που παραπεινάει
στο ρωμαλέο μου σώμα των ωρών
η φαντασία ξεκινάει
τα σύνεργα μαζεύω για ν'αλλάξω
που πέφτουνε χρυσά και αργυρά
στα θεμέλια μου κάτι πια να τάξω
μέλι και κρασι τά πιο μαλακά
πάρτην ζωή μου τώρα στη χαρίζω
εκείνο τ'όνειρό το ψεσινό σου
βαθύτερα θαρρώ θα το φωτίζω
με το φώς που θ'αρμόζει στο δικό σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
