| |
Μέσα από τις τέσσερις εποχές
Τραγούδησα με της άνοιξης τα πολύχρωμα άνθη,
περπάτησα στα ευωδιαστά λιβάδια μονάχη,
των πουλιών άκουσα το μελίρρυτο τραγούδι
για εσένα έκοψα ένα ολόχρυσο λουλούδι.
Δίπλα σε ακτή όμορφη παραμυθένια,
στου ήλιου τη λάμψη η θάλασσα άστραφτε κρυσταλλένια,
σαν καράβι η σκέψη μου ταξίδεψε σε εσένα
στην αγάπη μας που βάφτηκε με αίμα.
Η βροχή του γκρίζου ουρανού με τα δάκρυα μου ενώθηκε,
η ασημένια ομίχλη του βουνού σαν υπερήφανη βασίλισσα μπροστά μου υψώθηκε,
τα νεκρά φύλλα για εμένα έγιναν μονοπάτι
μα ήταν ακόμη μακριά το θλιβερό παλάτι.
Μέσα στου λευκού χιονιού τον μαγικό χορό
κάτω από του μελαγχολικού φεγγαριού το φως το στοργικό
με την καρδιά μου δυνατά να χτυπάει σε αναζήτησα,
τον πάγο και την μοναξιά της νύχτας αψήφησα.
Ζέστανε την ψυχή μου η δυνατή αγάπη
για εσένα θα έφτανα και στα ποιο μακρινά πελάγη.
Όταν σε βρήκα τα σύννεφα της κακίας υποχώρησαν,
τα μάγια της κυράς του πάγου την μοίρα μας δεν όρισαν.
Τώρα μαζί σου κάτω από το φως των αστεριών περπατάω
και με τρυφερότητα το γλυκό σου χέρι κρατάω.
Χρήστος Βασιλόπουλος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
