| |
Στέκει εκεί,
στο ύψος της και στο ανάστημά της
πρόδηλα είναι τα ίχνη της, ακόμη και η σκιά της
τα θέλω της απέραντα
τα "Ζω" της όλο μέλι και Φως κεχριμπαρένιο
Φανερή είν΄ η παρουσία της
γιατί γνωρίζει πως αυτό που λάμπει μέσα της
είν΄το δώρο του Θεού στην απειρότητα της ύπαρξης της
Απ τον χρησμό ως το αίνιγμα,
ότι και να είναι τούτο
ροδόσταμο το ράντισμα, δικό της μόνο θα 'ναι
Θα κελαηδούνε τα πουλιά, τ΄αγρίμια θα ηρεμήσουν
από μελισσοβότανο το λούσιμο θα γίνει
και τότε τ΄αλαβάστρινο κορμί θα αναδύσει,
με πλέρια την Ψυχή, θα βγει και θα δακρύσει
Μα θά 'ναι δάκρυα χαράς, νιότης και καλοσύνης
που όμοιά της τώρα πια δεν ξαναυπήρξαν
σαν Κόρη θα αναδυθεί από τα σπάργανά της
θα λαδωθεί και θα πλυθεί με αέρα στα μαλλιά της
και αναπάντεχα θα δεις τα κάνιστρα γιομάτα
και ο ηλίανθος θα ανθεί και θα φεγγοβολάει
Γιατί εκείνη έκαμε καντάδα του Θεούλη
με την καρδιά, με την ψυχή, μονάχη της οδεύει
στο δρόμο του Ιδανικού και της Αθάνατης της Ύλης!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
