| |
'τα μεγαλα πνευματα' συναπαντιουνται
ησυχα και ωραια..
ενα παραπανω χτες
δεν περιμεναν την ασημενια πανσεληνο
του λυκου να θυμηθουν
καταλαγιασμενοι στο κυκλωμα της
στο τρυφερο της κοφτο σκεπασμα
αχνη η σκια της εκλινε πανω τους
στ΄αποκαμωμενα τους βλεφαρα
τ'ακοιμητα ματια τους πουπουλα..
κι η ασημοσκονη της κοντρα
στην σταχτη ολουθε κατασταλαζε..
θα τους ξυπνουσε στην αντηλια
διακριτικα με καθε ιεροτητα
παντα, παντα
παρα τα φρικαλεα συννεφα ανυποχωρητα
με το βαρος της αισθησης μιας μονο νιφαδας πανω τους..
για μια ισορροπια στο κενο στέρεα θενα πλεκουν εδαφος..
μια τετοια περιφορα δεν εχει τελειωμο
μια τετοια νυχτα σωπαινουν οι λυκοι
σαν ανθρωποι μοναχικοι μοναχοι
με τα ματια βυζασταρουδια πανω της
[I]αποκοιμιουνται σαν αιλουροι..
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
