| |
Κι ήρθες εσύ με τα πρώτα σου φτερά
της αγάπης χελιδόνι και θυσία
για τον παλιό του νότου Αμμοχωστιανό
καινούργια χάραξες πορεία
στο διάβα μου δρόμο ανοικτό
λάτρα μου και μοίρα και παρηγοριά
Κι απο τα βάλσαμα που τρέχανε ποτάμι
ήπια κι εγώ παράφορα
τη δροσιά της ξαστεριάς σου
το θάνατο για ν'αντικρύζω αδιάφορα
με τη λάμψη της φωτιάς σου
με κρύο νερό και μέλι στην παλάμη
Και τώρα που ξεκίνησα με βήματα αλλαγμένα
δώς μου οπως θές να κρατηθώ το χέρι
το κάθε πάτημα θάναι και σεισμός
το βλέμα μας πρωτόφαντο αστέρι
κι ο πόθος κρυμμένος σαν αετός
θα περιμένει στα κορμιά τα λιγωμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
