| |
| | Μπορεί, μια μέρα, να χωρίσαμε |  | | | Γράφτηκε στις 15.1.2020 | | |
Μπορεί, μια μέρα, να χωρίσαμε,
μα ποτέ μου δε σε λησμονώ.
Αφήνω ορθάνοιχτη την πόρτα μου
και με δάκρυα ραίνω το στενό.
Η πόρτα μου βαρκούλα γίνηκε
και τα δάκρυα ποταμός βαθύς.
Το σπίτι μας παλάτι ολόχρυσο,
θα σ’ αρέσει, αγάπη μου... Να ’ρθείς.
Μπορεί, έναν άλλο να ’χεις πλάι σου,
μ’ έναν άλλο, τώρα, να περνάς.
Και πώς, κι αυτός θ’ αντέξει χώρια σου,
σαν τού πεις σε μένα πως γυρνάς;
Η πόρτα μου βαρκούλα γίνηκε
και τα δάκρυα ποταμός βαθύς.
Το σπίτι μας παλάτι ολόχρυσο,
θα σ’ αρέσει, αγάπη μου... Να ’ρθείς.
Εγώ μονάχος μου περπάτησα
γιατί μ’ έμαθες να περπατώ.
Μια μέρα, θα ξανανταμώσουμε,
να σού πω για τούτο, «ευχαριστώ».
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
