| |
Οι στίχοι μου κλάμα γοερό,
για όσες δε θέλησαν να με γνωρίσουν,
την πλάτη βιάστηκαν να μου γυρίσουν,
δίπλα μου αρνήθηκαν να περπατήσουν,
βαθιά μου σκιάχτηκαν να κολυμπήσουν,
δεν κατάφεραν να μ' αγαπήσουν...
Και κάπως έτσι... τα μαλλιά θα ασπρίσουν,
τα μάτια θλίψη θα αποκτήσουν,
τα γέλια δάκρυα θα βυθίσουν,
μα για πολύ δε θα κρατήσουν,
στα σκοτεινά θα αναβλύσουν,
το πόνο μου για να δροσίσουν...
Οι φίλοι μου θα απορήσουν,
την τύχη μου θέλουν να βρίσουν,
στα σκοτεινά να μη μ' αφήσουν,
ό,τι κι αν σβήνεται αυτό να σβήσουν...
Και στον καθρέφτη στέκομαι, δυο άντρες να μιλήσουν...
"Σ' όλο αυτό, εσύ που ήσουν;"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
