| |
αδιορθωτο το σημερινο με καποιες προσθεσεις.. ομως γιατι μονο κοιταμε να δωσουμε το τελειο στο χαρτι αντι να διαβ ασ ουμε μεσα μας τα ψεγαδια να μην σβηνουμε μιας και εμφανιζονται παλι να τα ξεφλουδιζουμε ως φυσικη εξαισια λεπτη μυρωδια να φτασει δυνατη στα ρουθουνια.. αν και σαγηνεμενοι παραδομενοι, να μην ειναι ποτε αρκετο στη δυσωδια του ανθρωπου, να συνεχιζουμε το ξεφλουδισμα.. με ενα ιχνος μια σπιθα σαγηνης ακαταλυτης, εκρηκτικης.. τι αυτη τι το ατομο! σαν το μηδεν παραγοντικο που ισουται με ενα λεει.. μα οχι δεν πολλαπλασιαζεται η ψυχη ομως μεσα στο απειρο της το μηδαμινο μας σθενος;
*
το πρωτο ξυπνημα η πρωτη αγαπη στη ζωη..
η πιο οδυνηρη η πιο αληθινη η πιο εγωκεντρικη η πιο αφελης σαν
ψευδαισθηση κι ηττα.. απ' αυτην μαθαινουμε αγαπη να αποφευγουμε κ να αγαπαμε στην πορεια.. κοιτωντας μεσα μας καλυτερα κοιταμε τον αλλον το πιο απλο..
η απλοτητα σαν μονο ενα μαθημα.. οπου απ' αυτο ολα κρεμονται
κι αν παιρνουμε ενα πτυχιο πολλα πτυχια δεν μας το δινει αυτη..
αυτη δεν ειναι ενα βιβλιο με τελος και αρχη..
να ζησουμε να μην τον σκοτωσουμε σκοτωνοντας μας
και λεει, ο,τι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο..
και γιατι νιωθεις απωλεια; βαρια σε βαθος να΄σαι ατελειωτο σαν ριζα
στο χωμα
η μηπως ειναι ενα μερος του εγωισμου που πληγωθηκε θανασιμα..
συνεχισε να αναπνεεις δεν τελειωνει ο φοβος
και η αγαπη..
δεν αγαπαω μπρος μου τα εμποδια οταν ειναι ανθρωποι..
ομως μαθαινω με τον καιρο και συγχωρω
την ανεξελεγκτη ανωμαλια τους
κι οπου στην πορεια τους σκοτωνει ανεπανορθωτα
ο,τι βαθυτατα με λυπει που στην πορεια κερδιζει τον πολεμο
ολοενα η αυτοκαταστροφη..
η πρωτη φορα ομως ατελης..
τα προσωπα -της- ατελειωτα
να την βγαλουν πιο δυνατη
-και-για το τιποτα..
κι ολο λεω θα ξαναρθω πιο νωρις
κι ολο αργω
ετσι τουλαχιστο δειχνουν ολα
εγκαταλειψη
και ζωες χανονται στο μεταξυ
γιατι μονο αυτες να μετραμε;
εμεις που η πολυ θα βρεχουμε ή θα στεγνωνουμε το παν..
κακη φωτια
και σε αυτες που μας κοιτουν ακομη στα ματια
ακομη μια υποσχεση σταζουμε
οχι
φυσικα και οχι
δεν ειναι ολοι ιδιοι
κι εγω πολυ τους μοιαζω
μα τα φαινομενα καμια φορα απατουν
ομως κανεις αλλος δεν μπορει να με κοιταξει
το ιδιο σκληρα οπως 'εγω'
κι ετσι αρχισα να μαθαινω την αυστηροτητα
να την κρατω μονο για μενα..
..
με ενα συμφωνο στο στομα σε κατακορυφο σωμα
με μια εισπνοη
μονο για να δω πώς
εκπνεοντας πανω του
κανενα δεν μοιαζει με κανενα
οπου το Μμ σταθερο δονει σε μια κλιμακα
κατεβαινοντας οσο παει με μικροτερο βαρος
διεισδυοντας κι εκει που δεν παει
το Νν πολυφωνο ανεβαζει γκαζια σαν σειρηνα
διαφραγματα ανοιγουν ξεμπουκωνουν τα ρουθουνια
σε μια πορεια προς τον εγκεφαλο..
το Ττ πνιγει μπουκωνει τον αερα
ομως το Σσ πολυσημαντο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
