| |
Αρχή του κόσμου,αγάπη πρώτη και στερνή
Του τραγουδιού μου αέναη μουσική θαλασσοκύμαντη μου σκέψη
Χυμένη μέσα μου ψυχή που με το μέλι έχω αναθρέψει
Την ευλογημένη σου μορφή
Εσύ αιθερογέννητη βαθιά του απείρου γλύκα
Ιερή μεστή γυναίκα μοίρα
Του έρωτα την πυρκαγιά του πόθου την πλημμύρα
Ακοίμητος νυχτοήμερα στην αγκαλιά σου βρήκα
Στα γόνατα σου ακούμπησα τ’ολόδροσο κεφάλι
Κι άφησα στ’όνειρο το νού μου να βυθίσει
Να δέσει απο τα στήθιασου η σάρκα για ν’αφρίσει
Το αίμα να λάμψει κόκκινο καθάριο σαν κρουστάλλι
Σε σέ μονάχα πίστεψα
Κι άρχισε μέσα μου η καρδιά απάντεχα ν’αλλάζει
Το τάμα που μου χάρισες ο νούς μου πιά αδράζει
Για να ριχτώ στ’αντρίκειο πάλεμα του καημού ολα τα φίδια γήτεψα
Τον στίχο μου απλώνω ηχηρό σε σένα για να φτάσει
Ωραίο νάναι κι αλάθευτο ανάλαφρο τραγούδι
Να κλέβει απο τα μάτια σου τ’ανείπωτο λουλούδι
Στην ομορφιά σου για να μοιάσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
