| |
| | Στο μικρό καπηλειό |  | | |
Μες στο μικρό καπηλειό...το φως λιγοστό, το βλέμμα θαμπό, ποτάμι το κρασί και η μουσική... θλιμμένη, μελαγχολική. Τραπέζια ξύλινα λιγοστά, ποτισμένα με δάκρυα κρυφά. Ρωγμές στους τοίχους και στις ψυχές' τι όμορφες που είναι οι γυναίκες στις ζωγραφιές, πόσο βαθιές είναι των ανθρώπων που πίνουν για να ξεχάσουν οι χαρακιές. Λίγες κουβέντες ψιθυριστές, χτυπούν πένθιμα οι καρδιές, βαριές οι ανάσες και οι πληγές...μεγάλες βαθιές ανοιχτές. Φίλε διαβάτη της νύχτας της μοναξιάς ξέρω και Συ για κει τραβάς' φίλους θα βρεις στο καπηλειό πολλούς, πλούσιους και φτωχούς, αδύναμους και δυνατούς' είναι ο πόνος της αγάπης κοινός, ανθρώπους γνωρίζει μόνο αυτός. Φίλε οδοιπόρε της νυχτιάς, Συ που στο χέρι τσιγάρο αναμμένο βαστάς, κάθισε σε τούτη τη γωνιά, κλάψε μέσα σου βουβά, στο μικρό καπηλειό ίσως βρεις ένα φίλο που 'χεις κοινά πολλά, ίσως βρεις ένα φίλο που σαν και εσένα πονά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Theodoros Mantas-Magistros | | | |
|
CHЯISTOS P
25-01-2020 @ 00:09 | Έχω την εντύπωση Θεόδωρε, πως η όμορφη αυτή γραφή σου, εάν είχε την συγκεκριμένη τυπική μορφή με στίχους και στροφές, θα ήταν πολύ πιό ευανάγνωστη... και θα ήταν πολύ πιό εύληπτη από όλους μας ! | | Mantas TH
25-01-2020 @ 00:29 | Μες στο μικρό καπηλειό...
το φως λιγοστό,
το βλέμμα θαμπό,
και η μουσική μελαγχολική.
Ρωγμές στους τοίχους,
πληγές στις ψυχές,
αγάπης είναι κραυγές
δάκρυα για ένα χθες.
Πένθιμα χτυπούν οι καρδιές,
κουβέντες ψιθυριστές'
ο πόνος της αγάπης κοινός,
ανθρώπους αγγίζει αυτός'
Πλούσιοι και φτωχοί
σε μια νύχτα δίχως φιλί.
σε 'να ποτάμι από κρασί
ταξιδεύουν ως την αυγή
Σε να μικρό καπηλειό,
απόψε μαζί σας ξενυχτώ
Φίλο ζητώ να του πω
αγάπησα κόρη και 'γω. | | CHЯISTOS P
25-01-2020 @ 00:43 | ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
