| |
¨Εχει ξυπνήσει ένας χειμώνας ανέλπιστος,
ένας ασήμαντος μικρός οδηπόρος.
Τα ρολόγια αναδύουν την τιμωρία του νου,
μας δες, υπόσχεση μοιάζει.
Πως σε λενε; πως με λενε κι εμένα..
Μόνο η βρόχη κρατάει ακόμα το ίδιο όνομα
έτσι ως πέφτει στις Αρδεννες και στις κλειστες κάμαρες.
Δέσε την υπόσχεση στο δακρυσμενο παραθυρο,
δένω την ψυχή μου στο αχ της κάθε μικρής ανηφοριάς.
Ξημέρωσε λιγο ακόμα μοναχα να χαρείς.
Να περπατήσω μαζί σου στα φραγκικα καστρα
σαν ονειρο που δεν ήτανε να γίνει.
Κι ας μη με λένε, κι ας μην σε λενε,
κι ας μην γίνουμε ποτέ.
Θανασης Κρουσταλης
[I][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
