Με την αύρα μιας χειμωνιάτικης βραδιάς
με την μελωδία μιας μούσας παλιάς
έλα απόψε ποίηση να με συναντήσεις
συντροφιά να μου κρατήσεις.
Στίχους δώσε μου να συνθέσω μελωδικούς
για εκείνη που το χαμόγελο της με ταξίδεψε σε άλλους καιρούς
για τη νεράιδα που χάθηκε στου κόσμου το χάος
άφησε στην καρδιά μου ένα γλυκό και υπέροχο φάος.
Ποίηση γίνε αέρας γλυκός να πας να την ψάξεις
με το δάκρυ μου πως την αγαπώ να της γράψεις
γίνε μελίρρυτη σκέψη μέσα στην ύπαρξη της
να με αναζητήσει πες της με πυξίδα την ψυχή της.
Κάνε το στίχο καράβι να πάμε στον έναστρο ουρανό
μέσα από τις νεφέλες τα ξανθά μαλλιά της να δω
με τραγούδι του Ορφέα το κορμί της να μαγέψω
μαζί της ας χαθώ σε μακρινά κρύα πελάγη να πλεύσω.
Σαν αστέρι λάμψε μέσα στον γκρίζο καιρό
μέσα από τα κύματα να μπορέσω να την βρω
με συγχορδία ονειρική δάμασε την μοίρα
να έρθει ξανά η υπέροχη μέρα που την είδα.
Σταυρούλα, προσπαθώ να σου στείλω μήνυμα αλλά μου λέει πως το γραμματοκιβώτιο σου είναι γεμάτο και δεν μπορείς να δεχθείς άλλα μηνύματα. Φυσικά και μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη λέξη και όποια άλλη θες (σημαίνει φως στα αρχαία ελληνικά).
Χάρηκα πολύ με το μήνυμα σου, να είσαι καλά και καλό μήνα!
