| |
Σ’αυτό το σώμα τυλίχτηκε η αγάπη
Μυθική στιγμή
Για κάποιον βραδύπορο διαβάτη
Απ’τον λήθαργο ν’αναστηθεί
Ασήμι της σελήνης ,θαλασσινές πνοές
Γέλιο που λαμπυρίζει μες στο δείλι
Σε καρπούς και χλόες μυστικές
Σε μέλη ανυπόμονα και χείλη
Άθιχτη πάντα πίσω απ΄τον καιρό
Απ’το γήρασμα της σάρκας μακρυά
Έξω απ’της ψυχής τον κάματο δίνει στον έρωτα νυγμό
Στη μνήμη μπαίνει κιόλας αλγεινά
Μ’έμπειρες ρίζες της ζωής κι ολόχρυσα λοφία
Μιά άνοιξη το κάθε της φιλί
Επίβουλη κι ανάλαφρη το χάδι της θωπεία
Ραντίζει σαν κύμα το κορμί
Έτσι βαδίζω προς την ανεκτίμητη μου λύση
Ένα διαμάντι αγάπησα ασύλληπτο κι αστραφτερό
Της φυλακής μου τα διάφανα τοιχώματα είν’έτοιμο να σχίσει
Μη μείνει διχασμένη η ζωή μου και τ’όνειρο απατηλό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
