| |
Αγάπη της μεστής πατρίδας
Αγάπη της χαράς και της ελπίδας
Βαθιοί οι ανασασμοί μου
Βράχοι ασήκωτοι οι λογισμοί μου
Μα όλα τα μάζεψα τα πήρα
Κι έτσι ανοικτά στο στήθος μου πλημμύρα
Απ’τα δικά σου σπάνια μύρα
Ζωντάνεψα ξανά μες στης ζωής τη μοίρα
Ποτίστηκα με της αγάπης το κρασί
Κι όλο δροσίζομαι ακόμα στην ξέχειλη πηγή
Πίνω στο αίμα που φουντώνει και δένει κάθε φλέβα
Κι ακούω τη φωνή σου που μου φωνάζει ανέβα ανέβα.......
Δεν την φοβάμαι πια τη μοναξιά
Κι ας μου ξημερώνει κάθε πρωί
Κυνηγημένη απ’το φώς σου αναχωρεί βιαστικά
Αφήνοντας την πόρτα του ονείρου ανοιχτή
Προφητική εποχή,της ζωής μου καινούργια τροχιά
Ξέφευγω απ’την θλίψη μ’ένα μεγάλο μου βήμα
Για να ρωτήσω τη λήθη βρίσκω δουλειά
Μοιραία μου λύση……γράφοντας ποιήμα
Ωσπου εμφανίζεσαι κι εσύ
Με τ’ανεξίτηλα χρώματα της ευχής
Έμψυχο όνειρο,ίσια γραμμή
Αλλαγή μιάς άθλιας εποχής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
