| |
Όταν την πόρτα
έκλεισες
αφήνοντας συντρίμμια
τρόπο δε φρόντισες να βρεις
να κλείσεις τούτη την πληγή
που αιμορραγεί ακόμα.
Τη λησμονιά σου
γύρεψα
σε δάση, σε λαγκάδια
σ’ απρόσιτες βουνοκορφές
στης θάλασσας τα χάδια.
Μα όσο κι αν προσπάθησα
τη μνήμη σου να σβήσω
δεν μπόρεσα ούτε στιγμή
εσέ να λησμονήσω.
Όλα τα χρόνια μας αυτά
που μακριά σου κύλησαν
κρατούσα μες στη μνήμη μου
τα χέρια που μ’ αφήσαν.
Επαιρνα δύναμη, ψυχή
τη μοναξιά να διώξω
με μόνη ελπίδα μια στιγμή
να σε ξανανταμώσω.
Ξέρω πως είναι πια τρελό
και νόημα δεν έχει
να σε κρατώ σαν όνειρο
μα η καρδιά αντέχει.
Ρ.Β.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
