| |
Η πίκρα μπήκε στα κρησφύγετα του Δία
χάθηκε η γύρη στων «γιατί» μου, το μελίσσι
δεν επιτρέπουν οι καιροί παλινωδία
δεν πρέπει τώρα η καρδιά μου να λυγίσει…
Στους οχετούς μιας λασπουριάς, στήνεις ηρώα
και στον αέρα…. αντικρίζω νέα κόπια
να με πλανέψεις προσπαθείς, πως είναι αθώα,
και γυρισμένη, σε φιλίας κατατόπια…
Ράγισε πάλι το γυαλί απ’ τον καθρέφτη
και παραμόρφωσε ξανά το είδωλό σου
σ’ ένα νησί, βρέθει ο καιρός…. που λέγαν…. ψεύτη…..
να φτιάχνει έρωτα τρελό με τον …πηλό σου….
Σαν μοιχαλίδα , η βροχή το πέπλο ρίχνει
ήχος μη βγει, απ’ της απόγνωσης το τέλι,
μα ιχνηλατώντας τον καιρό, η νυχτιά μου δείχνει,
πως σε άλλα χείλη μυστικά χαρίζεις μέλι….
Η πίκρα μπήκε στο κελί του Ιεροφάντη
να κάνει Θε’ μου σ’ ένα «γεια» ….μυσταγωγία…
θα ‘ναι καρδιά μου οι αγάπες σου στο αγνάντι
θα ‘μαι θαμμένος στου καημού την Ωγυγία!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
