| |
σαν το πουλί με πίστη σιωπηλή
στο μάγο φώς ξεκίνησα γοργός
μες στο στρωτό γαλάζιο φαινόταν η στεριά
και η χαρά της καταχνιάς
και της βαθιάς μου επιθυμιάς
με ένα μόνο στοχασμό, τον έρωτα μπροστά
δικός σου ο άνεμος και τώρα η μπόρα
έτσι και το τραγούδι σου είχε σμίξει να με ρίξει
σε τούτο το σοφότερο αγώνα
να λυτρώνομαι κι αλαφροπάτητος μα ορθός
στην αγκαλιά σου να γλυστράω θεός
λουσμένος με τον αδρό σου κυκεώνα
δεν θαμπώνεσαι εσύ ήλιε χρυσέ ποτέ
το γνέμα σου δε σώνεται ροδάμι ρόδου φανερώνεται
ώσπου ολοένα σα μέλι του γλυκήτερου ανθού
η αγάπη ελευτερώνεται δροσιά
της νιότης σου η άναρχη φωτιά
να καίει σήμερα κάθε αχνάρι του κορμιού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
