| |
| | Σιωπή |  | | |
Δε μου μιλάς, δε σου μιλώ, μα σε κοιτώ στα μάτια,
και βλέπω την αλήθεια μας, να γίνεται κομμάτια,
σα πεταμένο φυλαχτό, τροφή που ‘χει χαλάσει,
μα ομορφαίνεις σαν το φως, που συναντά τη χάση.
Όλοι γιορτάζουν του θεού, του έρωτα τα βέλη,
κι εγώ μονάχα σκέφτομαι, ποιος άραγε σε θέλει,
και νιώθω σα να ελέγχομαι από αδυναμία
πόσα σου κάνει το μυαλό μ’ αυτή τη… φαντασία
Κοιτάζω λίγο το κενό δε βγαίνουνε οι λέξεις
γιατί μπερδεύουν το μυαλό οι πιο ακραίες σκέψεις
και παραμένω σιωπηλός κι εσύ στην αγωνία
μα η σιωπή είναι θάνατος σε μία ευκαιρία.
Έτσι όταν το παρατηρώ τις σκέψεις μου αλλάζω,
και σε προτεραιότητα τότε τα πρέπει βάζω
έτσι το ρίχνω στη δουλειά, με πάθος και λατρεία,
σα να ναι το μοναδικό που έχει σημασία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
Celestia
15-02-2020 @ 04:20 | Εξαιρετικο!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ακριτας
15-02-2020 @ 08:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | zari.kardias
20-02-2020 @ 00:41 | Κοιτάζω λίγο το κενό δε βγαίνουνε οι λέξεις
γιατί μπερδεύουν το μυαλό οι πιο ακραίες σκέψεις...
Όμορφα γραμμένο!!! ::up.::
Ναι έτσι είναι!!! ::yes.::
...έτσι το ρίχνω στη δουλειά, με πάθος και λατρεία,
σα να ναι το μοναδικό που έχει σημασία.
::hug.:: | | CHЯISTOS P
20-02-2020 @ 00:48 | Ποιητή μου !!
(ξέχνα τα "πρέπει".... τα "θέλω" να βάλεις και θα με θυμηθείς όταν έλθεις στα ογδόντα μου...)
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
