| |
Κάθε που βραδιαζε νωρίς χιλιάδες μάτια με κοιτούσαν βλοσυρά.
Φωνές απόκοσμες μου τραγουδούσαν το τραγούδι της βροχής.
Θάλασσες γαλάζιες και θεόρατα κύματα εισέβαλαν στα άδυτα της ψυχής.
Είναι τα όνειρα τα γκρεμισμένα, για αυτά που παλεψες μα ήταν αργά.
Είναι τα τραύματα τα ξεχασμένα που κάνουν την εμφάνιση ξανά.
Είναι ο πόνος που βασταζεις κάθε μέρα και λιποθυμας απ'το φορτιο.
Είναι που ξέχασα να ανάψω ένα τόσο δα μικρό φωτακι για να δω.
Κάθε που βραδιαζε νωρίς δεν είχες δύναμη να κάνεις τίποτα πια.
Βουλιαζες στο λακο που εσκαψες ή σκαψανε, δεν έχει σημασία.
Το μόνο που έμεινε όρθιο ήταν το βλέμμα να αναπαράγει σαν ταινία τα παλιά,να σκέφτεται τα τωρινά και να διχάζεται.
Κάθε που βραδιαζε νωρίς ευχοσουνα να ξημερώσει, να αλλάξουν όλα μαγικά.
Δε σου έμαθε κανείς τα χέρια να κουνάς.
Δε σου έμαθε κανείς την αδικία της στασιμότητας.
Αυτή που επεβαλλες εσύ στον εαυτό σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
