| |
Μαύρη η νυχτιά…. κι ο κάλυκάς σου
πίκρες πολλές μ’ έχει κεράσει
ήμουν κι εγώ στα ιδανικά σου
μα τώρα πια μ’ έχεις ξεχάσει
Σε κέρδιζα με φουλ… και κέντα
κι έβλεπα δίχως να μιλήσω
των εραστών σου την πατέντα
για να σε φέρουν πάλι πίσω…
Μες στη νυχτιά μ’ έχεις ποντίσει
σαν κατακάθι ξένης πόλης
κι η αγάπη έχει καταντήσει
πλανόδιος λαχειοπώλης
που ελπίδες κι όνειρα μοιράζει
φυσώντας της χαράς τ’ αγέρια
μα όταν πιάνει και χαράζει
ξαναγυρνάμε στη μιζέρια
Μαύρη η νυχτιά….βραχνάς η δύση
κι εκεί στου δρόμου τη διχάλα
μου είπε η τσιγγάνα: «Θα γυρίσει…»
μα το κισμέτ… μου γράφει άλλα!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
