| |
Τ ι σαπίλα θεέ μου
τι σκόνη τι σκουριά!.................Στη συλλογή, μες στη σπηλιά αγιοκέρι..........
Που πήγε τάχα η αλήθεια
πως μάτωσε η θάλασσα
πως πνίγει ο αέρας
που χάθηκαν τα πουλιά
που πήγε τ` άσπρο γιασεμί
και το αγριοβοτάνι
λάσπη απλώθηκε παντού
κι` έχω αγωνία μη λερωθεί
το άσπρο μου
φουστάνι.
Και θέλω να φωνάξω
ένα κυκλάμινο να ψάξω
να βρω στη μουσική
μια μελωδία τόση!!
Μην τύχει με σκοτώσει
τούτη η άθλια εποχή.
Κι` όλο κοιτώ τα χέρια μου
τα καθαρά μια ζήση
που είχαν κλαδί βασιλικό
που είχαν κλαδί αρμπαρόριζα
που είχαν γλυκό το χάδι!!
Σε τούτο δω το σκηνικό
σε τούτο δω το σύρμα
που καταπίνει κρίνα!!
Σάπιος αέρας
ψέμα ζωή!
ματ'ωσαν τα φεγγάρια.
Πέφτει στο κόσμο μια βροχή
μα τι να καθαρίσει.
Ποτάμι βουερό πολύ
κι` ανταριασμένο κύμα
χρειάζεται τούτη η εποχή
να ξεπληθεί
το κρίμα.
Ήλιος να βγει δοξαστικός
σ` όλης της γης σκοτάδια
λύτρωση και αναπαμός!
μια προσευχή τα βράδια!!
Για τα μικρούλια τα παιδιά
για τα κουρέλια της ζωής!
Να ανοίξουνε οι ουρανοί
να` βρω ζωή να ζήσω.
Τι σαπίλα θεέ μου
και το στασίδι σου πληγή
τις αλυσίδες!
που να αφήσω.
Και θέλω να φωνάξω.
Σταματείστε τούτη γη!
που` γινε όλη μια πληγή!
Μια ανεμώνα να την ψάξω
να στολίσω τα χέρια μου.
Και θέλω να φωνάξω.
Κόρακες !! Που ειν
τα περιστέρια μου!!
Γυρνώ περιπλανώμενη
έχω στα στήθια ένα καρφί!
Δεσμά, με πνίγουν τείχη!
Χάθηκα σε δυο μάτια
σαν φυλακίζουν ένα παιδί
δίχως μια κούκλα
με φουρώ.
Βάρβαροι όλοι εν χορώ!
Δεν σας αντέχω δεν μπορώ.
Στης θάλασσας τα κύματα.
Σύριζα στο φράχτη!
Σταυρώσανε και τον Χριστό
σταυρώσανε
και την αγάπη.
Αδαμοπούλου Γεωργία του Ιωάννου
19-2-2020
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
