| |
Γυάλινα τρένα 2010
Σε ράγες μαύρες κύλησαν όλα μας τα πρωινά,σαν χελιδόνια βιαστικά,
από τους τόπους τους αποδιωγμένα,ασθμαίνοντας οι μηχανές μας,οι
παλιές,με τα βαγόνια αριθμημένα - οι επιβάτες τους μοναδικοί για τον
καθένα - σε 'κείνες τις πεδιάδες και τα δάση τα απλωμένα,που κάποτε
τα δίχασαν ποταμοί,από πηγές κρυφές,πού'χαν για σπίτι τους βουνά
μοναχικά και χιονισμένες κορυφές,ανάβλυσαν κρύσταλλοι τα δάκρυα,
παγωμένα.
..Κι ο ελεγκτής που περιμένει πάντα στο σταθμό - σε κάποιο λευκό σταθμό,
απ'όλους τους σταθμούς,λευκούς - με τελική αναγγελία,για κάποιον
προορισμό - απ'όλους τους λευκούς προορισμούς - αυτού του τελικού,
που το όνομά του,πάντα θα ξεχνώ,..στις διπλανές τις ράγες κύλησε και
η δική σου η ζωή - σαν χελιδόνι βιαστική -...θυμήσου,όταν ήσουνα παιδί
και μού'λεγες,εγώ το τρένο μου το αγαπώ,δε θέλω να το μοιραστώ
ακόμη με κανέναν-γυάλινο νομίζω,ήταν και το δικό σου -.
Ναι...γυάλινο,..έτσι που κοιταζόμασταν αντικριστά - σαν χελιδόνια,
μακριά από τους τόπους τους αποδιωγμένα - μέσα από γυάλινα τρένα
της νιότης,που έγιναν θαμπά,σε δρομολόγια ξεχωριστά και σε σταθμούς
με τρένα,που δε συνέπεσαν ποτέ οι στιγμές της αναχώρησής τους,για
κάποιον προορισμό - λευκό - με τελική αναγγελία - αυτού που τ'όνομά
του πάντα θα ξεχνώ- ανάβλυσαν ξανά κρύσταλλοι,από πηγές κρυφές,πού
'χαν για σπίτι τους βουνά μοναχικά και χιονισμένες κορυφές,παγωμένες
δροσοσταλιές από το βλέμμα.
Ασθμαίνοντας οι μηχανές μας κουρασμένα,και τα παλιά βαγόνια μας
αριθμημένα...κι ο ελεγκτής που περιμένει πάντα στο λευκό σταθμό,με
κάποια τελική αναγγελία...έτσι που κοιταζόμασταν,είδα πάλι τα ίδια δάκρυα
- ακριβά - τα μάζεψα προσεκτικά ένα-ένα,σου είπα βιαστικά,..καδένα για
το λαιμό,...μα καθώς έγειρα και σε φίλησα για το στερνό χαιρετισμό,σκόρ-
πισαν απ'την τσέπη μου...και κύλησαν στις ράγες παντοτινά χαμένα
- σε ράγες μαύρες - σαν χελιδόνια που έχασαν,για πάντα κάθε ελπίδα
επιστροφής,κάθε προορισμό...- όλους -.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
