| |
Ματωμένος ουρανός
της καρδιάς ο στεναγμός.
Δεν γνωρίζω τι χρωστώ
πόσο πια να πληγωθώ;
Τρέχω μήπως και σωθώ
δύσκολο να μη χαθώ
σε 'να δρόμο σκοτεινό
σε 'να αύριο κενό.
Το δικό μου το σταθμό
που και πότε θα τον δω;
Ένα φεύγω φταις εσύ
πάλι θα ρθει να με βρει.
Σε να πλοίο θα κρυφτώ
ναυαγός όχι εγώ
σε λιμάνι μακρινό
με φιλί θα αναστηθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
