| |
Δαρμένη η Ειρήνη βρέθηκε να
τριγυρνάει ξυπόλητη στη Χώρα
που γεννήθηκε το Φως.Μπήκε στη μέση να χωρίσει τους ανθρώπους κι έτσι μάτωσε.
Στο δρόμο της συνάντησε την Ελευθερία.Τη ρώτησε αν νιώθει ακόμα ελεύθερη κι εκείνη της απάντησε." 'Οχι" της είπε." Δεν νιώθω ελεύθερη.Έχω πολλά χρόνια στην πλάτη μου που ντρέπομαι να λέω το όνομά μου.Όνομα δίχως ιδιότητα.Πολύς καιρός πέρασε από τότε που ανέπνευσα πραγματικά ελεύθερη.Ζούσε,θυμάμαι, ακόμα ο Γέρος του Μοριά.Μετά σιγά σιγά ξεκίνησα να σκύβω το κεφάλι.Όλο και το έσκυβα ξανά και ξανά όσο περνούσαν τα χρόνια.Τόσο πολύ το έσκυψα το κεφάλι μου που μπαινοβγαίνω άνετα πια στην παλιά τη φυλακή του.Εσύ Ειρήνη πώς τα πας;Βρήκες σπίτι να μείνεις;" τηνε ρώτησε."Όχι ακόμα,μα ελπίζω.Χτύπησα μια πόρτα μα τσακώνονταν οι άνθρωποι και δεν επέμεινα.Βρήκα ανοιχτά σε μια αυλή και μπήκα μέσα.Είδα μια παρέα μαντραχαλέους να τραβολογάνε όλοι μαζί ένα παιδί στο χώμα για να γελάσουν.Κι ένας πιο 'κει χαμογελούσε με το θέαμα και τραβούσε βίντεο.Γύρισα την πλάτη κι έφυγα.Είδα πολλά στο δρόμο μέχρι να έρθω ως εδώ.Ανθρώπους να τσακώνονται για τα πολιτικά.Ανθρώπους να τσακώνονται για το ποδόσφαιρο.Είδα αδέρφια και γονείς να σφάζονται για τα περιουσιακά.Και τι δεν είδα μέχρι να σε συναντήσω...Από που να πιάσω;Από πού να αρχίσω;" "Καλά.Και το φόρεμά σου που το έκαψες;" τη ρώτησε η Ελευθερία."Πέρασα κι από τη Χίο.Πήγα κι από τη Μυτιλήνη.Προσπάθησα να προστατέψω άοπλους.Να χωρίσω τσακωμένους.Να φυλάξω τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.Κάπου εκεί μου βάλανε φωτιά και με κάψανε.Δεν ξέρω ποιος από όλους.Έφυγα όπως όπως να γλιτώσω"."Σπουδαία Ειρήνη είσαι κι εσύ" της είπε η Ελευθερία με χλευασμό." 'Οσο σπουδαία Ελευθερία είμαι του λόγου μου!"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
