| |
Η ομορφότερη στιγμή
Πήρα τον χρόνο μάτια μου λίγο να τον κρατήσω
και του ‘πα χρόνε κάθισε λίγο να σου μιλήσω.
Κι’ ο χρόνος δεν προσπέρασε σταμάτησε για λίγο
μου ‘πε ποια χάρη μου ζητάς και βιάζομαι να φύγω.
Θέλω μια χάρη μοναχά χρόνε να σου ζητήσω
τις ομορφότερες στιγμές να δω να ξαναζήσω.
Άνοιξε το δεφτέρι του και το μετροφυλλούσε
στα μάτια με εκοίταζε και μου χαμογελούσε.
Την ομορφότερη στιγμή θα σου την ζωγραφίσω
κάνω εικόνα τη χαρά και θα σου την χαρίσω.
Και άρχισε εις τον καμβά να φτιάχνει ένα φεγγάρι
με τη δική σου τη μορφή με τη δικιά σου χάρη.
Ποιο κάτω εζωγράφισε ολόχρυσα αστέρια
που με σηκώνανε ψηλά τα τρυφερά τους χέρια.
Ήτανε τα παιδάκια μας μαζί με τα παιδιά τους
που με κρατούσανε σφιχτά μέσα στην αγκαλιά τους.
Τη ζωγραφιά αχόρταγα τα μάτια μου κοιτούσαν
τα δάκρυα μου από χαρά στα μάγουλα κυλούσαν.
Κι’ έφερε ο χρόνος γιασεμιά μπροστά μου να μυρίσω
κι’ ελάτε όλοι πλάι μου να σας γλυκοφιλήσω!
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
27-2-2020
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
