| |
Ξημερώνει και θρηνώ,
στη σιωπή πια κατοικώ,
λείπεις είσαι μακριά,
δίχως αντίο ούτε γεια.
Δεν ξέρω το γιατί,
ποια ήταν η αφορμή,
που σε πήρε η φυγή,
που πήγες σ’ άλλη εποχή.
Ίσως να ήταν φυλακή,
η συνήθεια η γνωστή,
ίσως ένα χρώμα της στιγμής
ένα αγκάθι της ψυχής.
Μες στα λάθη θα ζητώ,
ένα ράγισμα μικρό,
της ψυχής σημαντικό,
θα στο σβήσω αν μπορώ.
Έφυγες ξαφνικά,
σε ΄να πέλαγο λευκό,
πώς να σου το πω,
μη φοβάσαι σ’ αγαπώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
