| |
[font=garamond][color=black]
Φυσαγε δαιμονισμενα ολη νυχτα
Τωρα με το βλεμμα στον απεναντι εξω τοιχο
Ο ηλιος παιζει με την σκια και το φως
Το φως του οπως το σεληνιακο στην νυχτα
Δυναμωνει γεμιζει κι απλωνεται
Απο ωχρο, ζωντανο και τρυφερο στα ματια
Και παλι γκριζο διχως φως διχως σκια
Σαν ενα κουμπι που υψωνεται αργοσυρτα
Οσο παει- διχως καμια να του ασκειται πιεση
Κι αργοσυρτα παλι πεφτει
Σαν σε τραμπαλα αργη σε κινηση παιδικης χαρας
Σαν διαδρομης εκπομπη διχως παρασιτα παρεμβολες
Μονο που κι ο ηλιος το κανει μονος του
Και το δικο μας χερι περιττευει
Τα δικα μας συννεφα περιττευουν
-αν παλι σε μας επιστρεφουν-
Επ! αρκει μονο αυτος για να τα διαλυει
Ο αερας με ειχε ξυπνησει
Στην νυχτα ειναι η προετοιμασια μας κι δοκιμασια
Ηταν η ιδεα μου οτι ακομη, κοιμομουν απο νωρις;
Διαφορων ειδων ηχοι κροταλιζαν τρομακτικα
Και τζαμια που συντριβονταν εκκωφαντικα
Σε μια αυστηρα μεσα ελευθερη συμφωνια
Σαν σταθερη αξια
Και το μυαλο μου παλευε να ξεκαθαρισει
Αν ηταν οντως του ξυπνου τα τζαμια που σπαγαν
Αν εμεις ογκων παγοι μεταξυ μας και
Θρυμμα κ λιωμα μονο, μεσα σε ονειρο
Σαν μεσα σε ονειρο το φως του ηλιου
Οπως αργα ρυθμικα κυκλικα σταθερα αυξομειωνεται
Αλλα και με ενδεχομενα που καλα ειναι
Να μην προσπαθουμε να ορισουμε
Σαν σφαιρα απο κομματια γυαλιου περιστρεφομενη
Απο την ασταθμητη ακτινοβολια του
Κατοπριζοντας και διαχεοντας τις ενεργειακες ακτινες του
Αυτη ο,τι μενει να'μαστε κι αλλο τιποτα
Τωρα το φως σταθεροποιηθηκε
Σε απολυτη συμφωνια κι εναλλαγη
Με την αορατοτητα και την σεληνη
Ως την δυση και την ανατολη του
Σε ενα ταξιδι διχως αρχη και διχως τελος σε σταθερα επιπεδα
Οπως η κατασταση του παγωμενου ή φλογισμενου μυαλου
Περνα τον κινδυνο, περνα την κρισιμη νυχτα
Και η μερα δεν θυμιζει τιποτα
Ομως φτανουν κελαηδηματα απο πολυ μακρια
[font=garamond][color=black]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
