| |
Η γύμνια δεν μ'ενθουσιάζει
κι η προστυχιά με απωθεί
μόνο η αγνότης ημπορεί
μες την καρδιά μου και φωλιάζει.
Σ'ένα μειδίαμ' αμυδρό
σ'ένα κατάλευκο κορμάκι
μέσα στο καστανό σγουρό,
σε μιαν ελιά στο μαγουλακι.
Ήθελα να μαι στο αυτί σου
κρίκος χρυσός να σε αγγίζω,
ελιά δεξά 'πο την καρδιά σου
το γαλανό σου να στολίζω.
Σε κόκκινη γραμμή χειλιών
που πύρους δίνη αναβλύζει,
στο βλέμμα το εξεταστικό
που Ρόδου ανάσα μου θυμίζει..
Σαν αζαλέα του ροδόδενδρου
μες το μαβιό της Kanazawa,
μοιάζεις κι εγώ με μοίρα Λέανδρου
σε μιαν Αβύδου σοροκάδα.
Σε κάποιο πίνακα σε βλέπω
στου Marc Chagall την ηδονή
είσ' άραγε αλλού δωσμένη;
ετούτ' η σκέψη με πονεί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
