Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 στάχτη στα μάτια
 
πάντα σε κοίμιζα μ’ ωραία παραμύθια
και να νομίζεις σ’ άφηνα πως είμαι κάποιος
σε γέλασα, ποτέ δε σου ‘πα την αλήθεια:
ότι ο κόσμος είν’ απ’ άκρη σ’ακρη σάπιος

τα πάντα γύρω μας με μέτρο και σοφία
σου έλεγα, κι όλα είναι ωραία καμωμένα
κρύβοντας όμως τη βαθιά μου επιθυμία
σαν μεγαλώσεις να μη γίνεις σαν κι εμένα

και να που ήρθε η ώρα τώρα μπρος σου ν’ απολογηθώ
που τόσα χρόνια σου ‘ρίχνα στάχτη στα μάτια
που έπλασα για σένα έναν κόσμο τόσο ιδανικό
και σου τον έσπασα, μετά, χίλια κομμάτια...

τώρα δεν φτάνει να κρυφτώ το δάχτυλό μου
και το χαλί που κάτω του έσπρωχνα τις τύψεις
τινάχτηκε κι η λάσπη ήρθε στο πρόσωπό μου
και δεν μπορεί κανείς, κανείς να το σκουπίσει

όλο το κρίμα εγώ το παίρνω στο λαιμό μου
και για τα λόγια μου και για τα πεπραγμένα
κύλα το βράχο να κυλήσω τον δικό μου
μη με κοιτάς, δεν θα κοιτάω κι εγώ εσένα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Αγιοβλασιτης
10-03-2020 @ 11:52
πολυ ωραίο χρηστο
μη μετανιώνεις που έκρυψες τη σαπίλα ..
όποιος μεγαλωνει μέσα της θα γινει σάπιος ,,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
malkon64
10-03-2020 @ 16:47
Ωραιότατο ............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
10-03-2020 @ 17:09
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
heardline
10-03-2020 @ 21:26
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Με Αγιοβλασιτης
CHЯISTOS P
10-03-2020 @ 23:54
Γειά σου βρε Χρήστο μου, δεν ξεχνάς τα παλιά τα λημέρια ! Να περνάς να μας αναβαθμίζεις !
Με συγκλόνισε η "απολογία" σου !
zari.kardias
10-03-2020 @ 23:57
...που τόσα χρόνια σου ‘ρίχνα στάχτη στα μάτια
που έπλασα για σένα έναν κόσμο τόσο ιδανικό
και σου τον έσπασα, μετά, χίλια κομμάτια...
Πανέμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
-Ειρήνη-
11-03-2020 @ 09:29
Υπέροχος, Χρήστο, ο μονόλογός σου... μεγαλώνοντας πιστεύω κατανοούμε τους γονείς μας... ποιος ξέρει τι θα κάναμε κι εμείς στη θέση τους... οπότε αν ήμουν στη θέση του παιδιού δε θα απέστρεφα το βλέμμα. Άλλωστε κι αυτό λάθη θα κάνει με τα δικά του τα παιδιά, κανείς δεν είναι αλάνθαστος και δείχνει δύναμη η παραδοχή, όχι αδυναμία.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο