Μού’ πες πάντοτε θα μ’ αγαπάς
στην υπόλοιπη ζωή σου
και θα μ’ έχεις για πνοή σου,
φυλαχτό στο μέρος της καρδιάς.
Θα ξυπνάω κάθε ροδαυγή
με την όψη σου στα μάτια
και θα γίνομαι κομμάτια
απ΄ της αγκαλιάς σου τη στοργή.
Μού’ πες μ’ έρωτα θα με μεθάς
και για μένα θα σε νοιάζει,
θα μου διώχνεις το μαράζι
και γλυκός μου θά’ σαι Γολγοθάς.
Κι αποκοιμιέμαι για να ονειρευτώ
σεργιάνια με το χάδι σου
στον κήπο του παράδεισου,
να μη γυρεύω βράδια σαν κι αυτό
που παίζουν οι εφιάλτες μου κρυφτό
το στίγμα και σημάδι σου.
Μού’ πες πια ποτέ να μη σκιαχτώ
όσο θά’ σαι συ κοντά μου
τον ανήλιο τον οντά μου
μ’ άστρα θα τον κάνεις φωτεινό.
Θά’ ναι οι μέρες όλες Κυριακές
στης αγάπης μου τα στέκια
θα σωπαίνουνε ντουφέκια
και παιδιών θ’ ακούγονται φωνές.
Μού’ πες μ’ έρωτα θα με μεθάς
και για μένα θα σε νοιάζει,
θα μου διώχνεις το μαράζι
και γλυκός μου θα’ σαι Γολγοθάς.
Κι αποκοιμιέμαι για να ονειρευτώ
σεργιάνια με το χάδι σου
στον κήπο του παράδεισου,
να μη γυρεύω βράδια σαν κι αυτό
που παίζουν οι εφιάλτες μου κρυφτό
το στίγμα και σημάδι σου.
