| |
έρωτας πανδαμάτωρ
'Ηρθες ακάλεστη
και άναψε το σκοτάδι
η γύμνια βασίλισσα
και η αλήθεια τόσο πικρή
ήταν για μένα μια ολόκληρη ζωή
που συναντούσα.
Κορμί που έκρυβε
του πόθου το πρώτο άνθος
και τα σκιρτήματα
στην ψυχή ένα σωρό
μαζί μ΄αγάπη κι ένα σταυρό
π΄αναζητούσα.
Η γύμνια αλήθεια
και το δάκρυ σιωπηλό
της μιας συνάντησης
που αγάπη ανθοφορούσε
λάγνο κι αθώο το φιλί αναζητούσε
να σε γευτεί.
Το λίγο φως που είχαν οι ψυχές μας
μέσα στο θάμπος
ριζοβολούσε σαν αχτίδα
για μια αγάπη που ερχόταν κατά δω
κι έτσι με κάλεσε να έρθω να την βρω
και να την ζήσω.
Άνοιξαν τότε οι αγκαλιές
όταν με χείλη διψασμένα
σε ζητούσα
αχ έρωτα που ήρθες μες στο φως
να γίνεις ο μικρός μου εαυτός
παρακαλούσα..
Μόνη η αλήθεια και γυμνή
του έρωτα το υπέροχο το ρούχο
μέχρι τότε
της αγκαλιάς αστέρι
που πέρασ΄από δω
και με καλούσε να έβγω να τον δω
φτωχός ζητιάνος.
Κι η γόνιμη κοιλάδα του κορμιού
αφράτη γη με άνθη στολισμένη
με κρίνους με καλούσε να γευτώ
με μια όψιμη ορμή να μ΄οδηγεί
στη μοίρα της ζωής και ειμαρμένη
ερωτικά τραγούδια με σιωπή να τραγουδεί
σαν όμορφη κυρά καλοντυμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
