| |
κάθε που ξημερώνει
το φως με ξενερώνει
μοιάζει με εφιάλτη
που πάνω του σκοντάφτω
κι ψάχνω για μια άκρη
ψάχνω για 'να λιμάνι ν'αφεθώ
μα μοιάζει η νύχτα άγρια δεν μ'αφήνει να σταθώ
μπρος σ'ένα καταράκτη
ψάχνω ενα φάρο πάνω να πιαστώ
μα δεν έχει λιμάνι
ερημο μ' ιστό απο αράχνη
που με καταπίνει δεν μ'αφήνει
άκρη πια να βρώ
και με πανί γαλάζιο
το ερημο μου αγώνα ξεκινώ
χωρίς λιμάνι, φάρο
μονο με καταρράκτες θα σταθώ
κι οταν θα σταματήσω
μπρος σου θα προσκυνήσω θ'αφεθώ
θα αφεθώ
σαν σπουργίτη σε φωλιά
θα αφεθώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
