Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μάτια μελιά δήμιος
 
Τα χείλη τριαντάφυλλα εκατόφυλλα κλειστά.
Η πόρτα της καρδιάς στενή κι αμπαρωμένη.
Λόγια που πνίγονται σε λίμνη μυρωδική, φωνάζουν σιωπηλά.
Να σπάσει η πόρτα και να ανοίξει, τον διαρήκτη περιμένει.

Όταν ήρθε, ροδόνερο σου πρόσφερε του Φλεβάρη μια νυχτιά.
Μύρισαν οι μέρες σου,οι μήνες και τα χρόνια αγιοσύνη.
Έσβησε-έστω προσωρινά-την φωτιά
Από λόγια ποιητή ψεύτη,γεμάτου κομπορρημοσύνη.

Η μάνα σχωρνάει τον γιο της τον φονιά.
Στην κρεμάλα, τα πόδια του φυλάει.
Εσύ, μ’αυτά τα μάτια τα μελιά
Γίνεσαι δήμιος, που το σκαμνί κλωτσάει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γ.Ι.Χ.
 
CHЯISTOS P
13-03-2020 @ 14:37
Ζωντανή και δυνατή εικόνα ο κάθε σου στίχος.
Θα μπορούσε το καθένα να είναι ντεκουπάζ πλάνων κινηματογραφικής ταινίας, που προετοιμάζουν το τελικό πλάνο της τελευταίας σου στροφής...
Έμεινα !... Μπράβο σου !
ΛΥΔΙΑ_Θ
13-03-2020 @ 15:09
Δυνατό και όμορφο !! ::theos.::
Αγιοβλασιτης
13-03-2020 @ 17:58
Πολύ καλό...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο