| |
Το πνεύμα κάποιων 2010
Διάβασα Σικελιανό και έφριξα,απελπίστηκα με μένα,...πώς
χέρι βλάσφημο και νους μικρός,..επιθυμεί να συναγωνιστεί
τα περασμένα!
Αρνείται το χαρτί να υποκύψει κι η πένα αντιστέκεται σκληρή,
....χίλιες φορές οι λέξεις ξένες - ορφανές -...παρά σε χέρια βέ-
βηλα και βρωμισμένα.
Το...ατόφιο,...πρώτα το ξεχωρίζεις από ένστικτο και γλυκά το
κλείνεις στις αισθήσεις,...ύστερα η λογική παίρνει τη σκυτάλη,
...μυρίζει,..οσφρίζεται - αδημονεί - στη...νύχτα σαν τσακάλι.
Κοίτα!Είναι ένα άκοπο διαμάντι...κι όποιοι μπορούν να διακρίνουν
αυτή τη λάμψη,..θαμπώνονται και τυφλώνονται μαζί,...απ'τον
καρπό...- τον άκοπο αιώνια - του μεγάλου ποιητή.
...Μα...οι μεγάλοι ποιητές σε τάφους είναι κλεισμένοι...κι εκεί ήρεμα
πια,...ζουν γαληνεμένοι κι απ' το καλάθι των καρπών που φιλοδώ-
ρησαν την οικουμένη,..σκορπούν ακόμα ευωδιές και βάλσαμο
- εύλαλο - στο στόμα,...στις ψυχές.
Κι...αν τους σπόρους της ποίησης δεν το μπορείς,..δε δύνασαι μικρέ
προσκυνητή,...εσύ να τους φυτέψεις - πέρα απ'τη δύναμη της θέλησης -
...μπορείς πάντα να τους μοιραστείς...κι όλους τους πεινασμένους στο
πνεύμα να φιλέψεις,...αξόδευτοι...αιώνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
