| |
Αληταράς 2012
Είμαι νεκρός και περπατάω;..Έτσι είναι οι νεκροί,ρωτάω;
Μ'άπειρη φωνή ακόμα;Είμαι νεκρός;...Ξαναρωτάω,..είναι
νεκροί που ακόμη περπατούν,...ανάμεσα σε πεθαμένους- ζωντανούς.
Ανάλαφρο θανατικό με συνεπαίρνει,...πως τούτη η φθορά
μου λέει: - Είσαι ζωντανός εσύ;Νιώσε την αληθινά τη σήψη
στο πετσί!...Σφυρίζοντας ένα νεκρικό σκοπό μ'έξοχη απόδοση
ήχων,ξέχασα να μετρήσω τις στροφές,μικρό δισκάκι βινυλίου,
πόσες γρατσουνιές!
...Λέω να σηκώσω το γιακά,..φυσάει απόψε νεκρικά και στο
τσιγάρο που ανάβω,η φλόγα μου ψιθύρισε σιγά,δε θα προλά-
βω το λεωφορείο των εννιά,ο οδηγός δε θα προσέξει ένα νεκρό
που τρέχει με σηκωμένο το γιακά!...Πώ τούτο το θανατικό με συ-
νεπαίρνει...και η φθορά μου λέει εμπαιχτικά,...είσαι ένας πεθαμέ-
νος...που τρέχει να προλάβει...ανάμεσα σε πτώματα ζωντανά!
...Πένθιμα ανάβουνε τα φώτα,....το νέον (Ne) πόσο θάνατο ανα-
βοσβήνει,...σε μιά πόλη που δεν αγαπάει τους νεκρούς,...στην
τσέπη μου ένα πτώμα που βρομίζει - εισιτήριο κομμένο - ...άδεια
από λεφτά...κι όταν τηλέφωνο'χτυπήσει' στην άλλη τσέπη,...που
μ'ένα παλιόκλειδο έχω σκίσει,...θ'απαντήσω φωναχτά...:- Εδώ
νεκρός!...Και πέφτει η γραμμή!...Πάνω σε μιά λακκούβα το πόδι
μου γλιστρά,κάπου δεν πάτησα καλά.
Στο μαγαζάκι της γωνίας...μυρίζει όμορφα η ζωή,...μα πώς να
παραγγείλω λίγο,...είμαι πτώμα,...με πένθιμα ανάλαφρο περπάτη-
μα και σηκωμένο το γιακά,...στο σκουριασμένο το κλειδί θα καθαρί-
σω νύχι μαύρο,...πριν με δουν απέναντι καθώς περνώ...κι ύστερα
σκεφτούν,...πως είναι λερωμένος τούτος...ο νεκρός.
...Κι ένα τριχωτό μικρό με μαύρα φουντωτά,..κοιτάζει μ'υποψία
κι απορία- γρυλλίζοντας δειλά - ...πτώμα νεκρού και περπατά;...
Παράδοξα...ανθρώπινα,μικρή του σκύλου η ευφυία και να συλλάβει
δεν μπορεί τη δύναμη του πεθαμένου...που ακόμη προχωρά.
...Αν βάλω χέρι πιο βαθιά,...μιά τσίχλα θα τραβήξω!Τη μασώ ηδονι-
κά,...ο θάνατός μου,μου τρελαίνει το μυαλό,την ηδονή μου πολλα-
πλασιάζει,σαν καουτσούκ σκληρή,...μ'αυτή η τσίχλα πια δε με τρο-
μάζει,...πόσα πτώματα γνωρίζω που πήγαν από θάνατο τρελό;
...Και στην ξανθιά...που θα διασχίσει την πλατεία,...σφυρίζω
με θράσος νεκρικό!Όμορφη η ζωή του πεθαμένου,..νά'χα λίγο
ακόμα,...μα κάτι μέσα μου,....λέει με ταραχή...:- Η ουσία παραμένει
ζωντανή!..Αυτή η επανάσταση των ζωντανών,..στην ησυχία των
νεκρών,...είναι...αναρχική!
Θα μου λείψει η πλατεία,..ο σηκωμένος ο γιακάς,...το κομμέο
εισιτήριο στην τσέπη...- άδεια από λεφτά -...μα ο στρατός δεν
παίρνει αναβολή! : - Παρουσιάσου λιποτάκτη στη ζωή!...Άσε
τις μηχανές,...τις γκόμενες και το 'φουντάκι,'......αυτά σου καίνε
το μυαλό...και δε γεννήθηκες δειλός,'δείξε τα' στον εχθρό και
πέθανε ή ζήσε,..μα κατουρώντας όρθια με τιμή!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
