| |
το παραμύθι -αυτο- παει καπως ετσι..
ας δώσουμε και μια πανδημια να κανουμε λιγο,
ανενοχλητα τις δουλιες μας.
να στηθουν και οι ρημαδες οι ανεμογεννητριες,
ετσι που,
πανδημει θα μας εξ-υπηρετησουν απο το σπιτι.
το παραμυθι ηταν αυτο.
τι προβλεπει η φυση..
- απο οσο μπορω να δω - μια μπαντα
- ανα κοινωνια να δενουν ολες ως μια -
απο ανισα ακανονιστα μεγεθη
η αρμονια- να μην προκυπτει απο τον διαχωρισμο των μερων
να μην ειναι των ακρων
απο μια ζυγαρια που καθιστα μονο την ταξη- αρρωστη ταξη,
αλλα να επιτυγχανεται με την ενωση των ανομοιων.
η ισορροπια της μια πετρας,
την μια πανω στην αλλη και να βλεπεις την καθεμια
με το δικο της μεγεθος, σχημα,
σημειο εφαρμογης.
αμετακινητη στο ταξιδι στον χρονο.
ετσι μια μαζα ακανονιστη
με δυναμικη μη προβλεπομενη
εχει κι ο ανθρωπος την δικη του αρμοση
αλλωστε τι ειναι η ψυχη;
και μηπως τι μπορει να κανει;
ως η χαρα του ερευνητη που αφηνει εποχη-
εκεινου που της αφιερωνεται-
μονο να μας ξεκλειδωνει.
το λιγοτερο χαρισμα του, μια ζωη μας.
να γινουμε και μεις
η αλλαγη που περιμενουμε (οποια κι αν ειναι αυτη..)
τι αλλαγη περιμενεις(;), εφαρμοσε την σε σενα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
