Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στον γέροντα της Ρωμιοσύνης---
 
Την ώρα πού 'πεφτε γύρω πυκνό σκοτάδι
και θάμπωνε τον νου και την ψυχή,
εσύ ατρόμητο εστάθεις παλικάρι
και την ελπίδα φύτεψες στου λόφου την κορφή
δεν κιότεψες, δεν δείλιασες κι ας ήσουνα παιδί

Την γύρη της την σκόρπισε ο αγέρας
και φύτρωσε και άνθισε παντού,
σαν ηλιαχτίδα έδιωξε το σκότος της ημέρας
κι έκανε διάφανο το μαύρο του ουρανού

Δεν σού 'δωσε παράσημο κανένα η πατρίδα
ούτε και άγαλμα σου στήσαν πουθενά,
τα νιάτα σου τα άρπαξε η άγρια καταιγίδα,
μα μετερίζι έκανες τα σκοτεινά κελιά
και πάλευες σαν Διγενής του μίσους τα θεριά

Στον Μανώλη Γλέζο






















 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Νέτα-σκέτα
01-04-2020 @ 15:57
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Νέτα-σκέτα
01-04-2020 @ 17:18
Eδώ ο κόσμος χάνεται και ο μουστάκιας ταξιδάκια στον Νείλο.
Ανθόκηπος πραγματικά.
::cool.::
Νέτα-σκέτα
01-04-2020 @ 18:02
Είναι μέσα εδώ κάποιοι που προσφέρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες,
Γράφουν κάποιες ασυνάρτητες μαλακιούλες και τις προβάλουν σαν
φιλοσοφικές διατριβές και τρέχουν κάποιοι κενόδοξοι να αναβαπτιστούν στα
φιλοσοφικά νάματα και ας μη καταλαβαίνουν γρι τι διαβάζουν.
Είπαμε ανθόκηπος
::cool.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο