| |
Μεσούρανα οι μελλούμενες γεννιές και μ’ ήλιου αχτίδες
τ’ όνομά σας θα γράψουμε, πάνω απ’ της γη, ψηλά,
για να φτερώνει πάντοτε, παντού, σ’ όποιες πατρίδες
τις πιο τρανές, πιο ανείπωτες, πιο άφθαστες ελπίδες,
δίνοντάς τους ακούραστα αρχάγγελων φτερά.
Βαρύ είχε απλώσει το έρεβος ολούθε, ωσάν του Άδη,
λες κι ήταν θέλημα Θεού, λες κι ήτανε γραφτό,
παντού οι καρδιές γονατιστές κι η Λευτεριά ρημάδι
κι ολόγυρα όλοι οι λαοί, μικροί, τρανοί, ομάδι,
άβολοι, άτολμοι, γερτοί, σκυφτοί στον κουρνιαχτό.
Απόκοσμο όρνιο, κρώζοντας, φτερούγιζε η τρομάρα
στυγνή, γιομάτη αίματα, δαρμούς και βογγητά,
του ολέθρου η ανάσα η πνιγερή και τ’ ουρανού η κατάρα
είχαν περάσει σίφουνας, κατακλυσμός, αντάρα
κι είχαν συντρίψει τις ψυχές μαζί με τα κορμιά.
Τίποτα ορθό ! Καμιά φωνή στον τρομαγμένο αέρα !
Ούτε ένα αστέρι, ούτε ένα φως αχνό στην καταχνιά !
Από τη δύση τη μουγκή κι απ’ το βοριά ως πέρα
στο νότο, στην ανατολή, παντού, την κάθε μέρα
ανείπωτη κι απάνθρωπη, όσο ποτέ η σκλαβιά !
Και ξάφνου εφώτισε αστραπή το απύθμενο σκοτάδι !
Ξάφνου σκιρτήσαν, σάλεψαν, χτυπήσαν οι καρδιές !
Άξιοι σεις εξεσχίσατε του τρόμου το μαγνάδι
και πάνω απ’ το σερνάμενο τόσων λαών κοπάδι
δείξατε δρόμο ηρωικό στις άφοβες ψυχές.
Τ’ όνομά σας μεσούρανα, σαν φεγγερό σημάδι,
πάνω απ’ τη γη οι μελλούμενες θα γράψουνε γεννιές!
Ροδόλφος Κράους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
