| |
[I][color=black][font=georgia]
Άνεμος φύσηξε πήρε τη στιγμή
Άνοιξη ο κόσμος, σε λάτρευα τότε
Κι η ψυχή μου στο φως σου γυμνή
Να ρωτάει αν θα ‘ρθεις και το πότε
Η φωνή σου στον ήλιο ταξίδι
Το Φεγγάρι να λούζει το σπίτι
Κι η ζωή μολυβένιο παιχνίδι
Στου κελιού μου τον άσπρο φεγγίτη
Η μικρή μας ζωή, που ολοένα μικραίνει
Στο μηδέν ξαποσταίνει
Μια χτυπάει σε καρφί
Μια στο πέταλο μπαίνει
Γλιστράω απ’ το φως στο σκοτάδι
-Φεύγω- μια λέξη αργοσβήνει
Στο πιο άδειο μου στέκομαι βράδυ
Στη ματιά μου τη νύχτα αφήνει
Πυρετός ανθισμένη μου πλάση
-Ακριβή- μια συγνώμη στα χείλη
Κι η σιωπή τη σιωπή θα γιορτάσει
Έναν ψεύτη που θα ‘ρθει Απρίλη
[/color][/font][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
