| |
Άλλη μια μέρα
Είναι σίγουρα μέρα;
Ξημέρωσε;
Δεν ξέρω
Έχω να δω τον ήλιο…
Πάρα πολύ καιρό
Έχω να πατήσω το γρασίδι…
Ακόμα περισσότερο
Θυμάμαι σαν χθες…
Ήταν νωρίς, πολύ νωρίς
Μπήκε η μαμά στο δωμάτιο
Μας ξύπνησε, τον αδερφό μου, εμένα
Μας ξύπνησε γλυκά, όπως κάθε πρωί
Αλλά η φωνή της… Δεν ήταν η ίδια
Φοβόταν, ήταν λυπημένη
Πρώτη φορά την βλέπαμε έτσι
Μας πήγε στην πόρτα… Μας είπε
‘’ Σας αγαπώ πάρα πολύ, θα ξαναγυρίσετε’’
Μπήκαν μέσα δύο άντρες, μας πήραν
Ταξιδέψαμε πολύ, πάρα πολύ, κρυφά
Φτάσαμε, μπήκαμε σε ένα σπίτι
Πολύ μεγάλο, γεμάτο τραπέζια
Εκεί καθόντουσαν και άλλα παιδιά
Δεν υπήρχαν παράθυρα, αλλά μεγάλες λάμπες
Όταν ανοίγουν, είναι πρωί
Όταν κλείνουν, βράδυ
Ανοίγουν, άρα πρωί… και ξεκινάμε
Ένας κόμπος, δύο, τρεις
Δεν ξέρω τι φτιάχνουμε
Αλλά αυτό κάνουμε κάθε μέρα
Συνέχεια, και στο κλείσιμο, ύπνος
Δεν βγήκαμε ποτέ από εδώ, εδώ και χρόνια
Δεν ξέρω πολλά… Ούτε καν αν είναι μέρα
Αλλά ξέρω ότι τα χέρια μου πονάνε
Ότι είχα έναν αδερφό, και τώρα πια ξέρω…
Η μαμά, μού είπε ψέματα, δεν θα ξαναγυρίσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
