| |
Με έπιασαν
Ήμουν τόσο κοντά
Μα, στο αεροδρόμιο
Στα σύνορα, στον έλεγχο
Μας έπιασαν…
Και ήμασταν τόσο κοντά
Ο καθένας μας…
Στο να γίνει η μεταφορά
Να τελειώσει η συμφωνία
Να φύγουμε από το μαρτύριο
Γιατί, το γεγονός, αστείο ε;
Είναι πως δεν το επιλέξαμε καν
Αναγκαστήκαμε, μας ανάγκασαν
Να γίνουμε ανθρώπινες βόμβες
Βόμβες, ωρολογιακές
Βόμβες, καθώς εκείνη τη στιγμή
Που πλησιάζεις την πύλη
Την πύλη της κρίσης
Η καρδιά σου χτυπά
Χτυπά τόσο δυνατά
Ο φόβος μέσα σου φουντώνει
Ένας φόβος πρωτόγνωρος
Αναρωτιέσαι, αν θα ξαναδείς…
Το παιδί σου να γελά, τα μάτια των δικών σου
Τον κόσμο να είναι ανοιχτός
Γιατί γι’ αυτά τα πράγματα
Γι’ αυτά φοβάσαι τώρα
Αυτά σε έφεραν εκεί, η ανάγκη
Όχι η θέληση, όχι η επιλογή
Και φτάνει η ώρα
Στέκεσαι μπροστά τους
Σου ζητούν να τους δώσεις την τσάντα
Διστάζεις, σου την αρπάζουν
Το ρολόι της βόμβας χτυπάει
Τους κοιτάς να ψάχνουν, βρίσκουν τη θήκη
Η βόμβα σκάει, δεν μπορείς να βγάλεις λέξη
Τι θα πεις; Δεν φταίω; Δεν ήξερα;
Δεν αρκεί, αφήνεσαι στον νόμο
Και σαν να νιώθεις, το παιδί σου, να κλαίει…
Τους δικούς σου να φεύγουν, τον κόσμο να κλείνει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
