| |
Απόψε μες στη σιωπή της νύχτας τη γλυκιά
που τα πουλιά κοιμούνται πάνω στα κλαδιά
και τα αστέρια είναι στον ουρανό λαμπρά
θα πλέξω στίχους για μια αγάπη μου παλιά.
Της πιο όμορφης άνοιξης είχε την ευωδιά
του πελάγου το χρώμα της έντυνε τη ματιά
και ένα αηδόνι του φεγγαριού χρυσό
με τη φωνή του την κοίμιζε κάθε βραδιά.
Τα λιβάδια με τις παπαρούνες αγαπούσε
και σαν τις άγγιζε τους μιλούσε τρυφερά
απ' το αγέρι ζητούσε να φυσά γλυκά
μαζί να χορέψουν ως της αυγής τη δροσιά.
Πόσοι και πόσοι της είχαν πει σ' αγαπώ
σαν τα κύματα που δεν μπορώ να μετρώ
μα 'κείνη δειλά εμένα κοίταξε μια φορά
την αγάπη της γνώρισα μα έφυγα μακριά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
